adorian / PFE_28

node32.html 11.3 KB
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 3.2 Final//EN">

<!--Converted with LaTeX2HTML 2002-2-1 (1.70)
original version by:  Nikos Drakos, CBLU, University of Leeds
* revised and updated by:  Marcus Hennecke, Ross Moore, Herb Swan
* with significant contributions from:
  Jens Lippmann, Marek Rouchal, Martin Wilck and others 
  Translation to greek : George Nassopoulos-->
<HTML>
<HEAD>
<TITLE>Η γλώσσα</TITLE>
<META NAME="description" CONTENT="Le langage">
<META NAME="keywords" CONTENT="tutoriel">
<META NAME="resource-type" CONTENT="document">
<META NAME="distribution" CONTENT="global">

<META NAME="Generator" CONTENT="LaTeX2HTML v2002-2-1">
<META HTTP-EQUIV="Content-Style-Type" CONTENT="text/css">

<LINK REL="STYLESHEET" HREF="tutoriel.css">

<LINK REL="next" HREF="node33.html">
<LINK REL="previous" HREF="node31.html">
<LINK REL="up" HREF="node31.html">
<LINK REL="next" HREF="node33.html">
</HEAD>

<BODY >
<!--Navigation Panel-->
<A NAME="tex2html519"
  HREF="node33.html">
<IMG WIDTH="37" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="next" SRC="next.png"></A> 
<A NAME="tex2html513"
  HREF="node31.html">
<IMG WIDTH="26" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="up" SRC="up.png"></A> 
<A NAME="tex2html507"
  HREF="node31.html">
<IMG WIDTH="63" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="previous" SRC="prev.png"></A> 
<A NAME="tex2html515"
  HREF="node46.html">
<IMG WIDTH="65" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="contents" SRC="contents.png"></A> 
<A NAME="tex2html517"
  HREF="node47.html">
<IMG WIDTH="43" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="index" SRC="index.png"></A> 
<BR>
<B> επόμενο:</B> <A NAME="tex2html520"
  HREF="node33.html">Μερικά παραδείγματα</A>
<B> εμφάνιση:</B> <A NAME="tex2html514"
  HREF="node31.html">Προγραμματισμός</A>
<B> προηγούμενο:</B> <A NAME="tex2html508"
  HREF="node31.html">Προγραμματισμός</A>
 &nbsp; <B>  <A NAME="tex2html516"
  HREF="node46.html">Πίνακας περιεχομένων</A></B> 
 &nbsp; <B>  <A NAME="tex2html518"
  HREF="node47.html">Ευρετήριο</A></B> 
<BR>
<BR>
<!--End of Navigation Panel-->

<H2><A NAME="SECTION00061000000000000000">
Η γλώσσα</A>
</H2>
Το <TT>Xcas</TT> μας επιτρέπει να γράφουμε προγράμματα, όπως και 
οποιαδήποτε άλλη γλώσσα προγραμματισμού. 
Τα βασικά  χαρακτηριστικά της γλώσσας <TT>Xcas</TT> είναι τα ακόλουθα:
<A NAME="766"></A>
<A NAME="767"></A>
<A NAME="768"></A>
<UL>
<DL COMPACT>
<DD><LI>Είναι μια συναρτησιακή γλώσσα, που σημαίνει πως το όρισμα 
μίας συνάρτησης μπορεί να είναι μία άλλη συνάρτηση.
Στην περίπτωση αυτή, μπορούμε να δώσουμε ως όρισμα είτε το όνομα της 
συνάρτησης,
είτε τον ορισμό της, π.χ. <code>function_diff(f)</code> ή 
καλύτερα <code>function_diff(x-&gt;x^2)</code>.
</LI></DD>
<BR>
<DD><LI>Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα πρόγραμμα και μία συνάρτηση. 
Mία συνάρτηση επιστρέφει την τιμή της τελευταίας  εντολής
που εκτελείται ή αυτό που ακολουθεί την δεσμευμένη λέξη  <code>return</code>.
Όπως σε όλα τα υπολογιστικά περιβάλλοντα, έτσι και εδώ, 
ο προγραμματισμός σκοπεύει στην επέκταση
του <TT>Xcas</TT> προσθέτοντάς του τις επιθυμητές συναρτήσεις.
</LI></DD>
<BR>
<DD><LI>
Η γλώσσα δεν απαιτεί να δηλώνουμε (στην αρχή μιας συνάρτησης)
 τους τύπους των μεταβλητών. Αυτό συνεπάγεται πως ο τύπος 
 μιας μεταβλητής μπορεί 
να αλλάξει μέσα σε ένα πρόγραμμα χωρίς να το θέλουμε και χωρίς 
καμία ειδοποίηση. Διακρίνουμε μόνο
τις καθολικές μεταβλητές, που δεν δηλώνονται, και τις τοπικές μεταβλητές, 
που δηλώνονται στην αρχή της συνάρτησης.
</LI></DD>
</DL>
</UL>
<A NAME="772"></A>
<B>Προσοχή: </B> Όπως φαίνεται στο παράδειγμα που ακολουθεί, 
ακόμη και αν η γλώσσα δεν απαιτεί να δηλώνουμε τους τύπους 
των μεταβλητών, εν τούτοις
συνίσταται να τις αρχικοποιούμε πριν τις χρησιμοποιήσουμε. 
 <BR><BR>
<B>Παράδειγμα: </B> Έστω ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε 
 την λίστα <code>a</code>, με <I>πέμπτο</I> στοιχείο 
 της τον αριθμό 2, και ας υποθέσουμε επιπλέον πως  
 δεν έχουμε ακόμα αρχικοποιήσει την (άτυπη) μεταβλητή <code>a</code>. 
 <BR>
 Ο <I>λανθασμένος</I> τρόπος για να επιτύχουμε 
 τον σκοπό μας είναι να γράψουμε  <code>a[4]:=2</code>, επειδή ξέρουμε πως ο 
 δείκτης σε μια λίστα αρχίζει από το 0, οπότε το 2 θα είναι το πέμπτο 
 στοιχείο της λίστας. Όμως με την εντολή που δώσαμε δημιουργείται ο <I>πίνακας</I>
 <code>a</code>, δηλαδή <code>table(4=2)</code>,
 και όχι η λίστα <code>a</code>, που περιμέναμε! Η διαφορά τους είναι πως ο δείκτης μιας λίστας 
 είναι πάντα 
 ακέραιος, ενώ o δείκτης ενός πίνακα μπορεί να είναι και συμβολοσειρά, δηλαδή 
 θα μπορούσαμε επιπλέον να είχαμε και <code>a["b"]:=-2</code> οπότε ο πίνακας 
 θα είχε την μορφή <code>table(4=2,"b"=-2)</code>.

<BR>
Για να δημιουργήσουμε την λίστα <code>a</code>, το <I>πέμπτο</I> στοιχείο 
 της οποίας είναι ο αριθμός 2, πρέπει πρώτα να 
αρχικοποιήσουμε 
την μεταβλητή  <code>a</code>
σε μία λίστα. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με την εντολή <code>a:=[0$10]</code> 
(εάν το μέγεθος της λίστας είναι γνωστό) 
είτε με την εντολή <code>a:=[]</code>. Στην συνέχεια εκτελούμε την 
εντολή <code>a[4]:=2</code> ή <code>a[4]=<2</code>, και έχουμε την επιθυμητή
 λίστα, δηλαδή <code>[0,0,0,0,2]</code>.

<BR><BR>
Ο ορισμός μίας συνάρτησης γίνεται ως εξής: 
<PRE>
function_name(var1,var2,...):={
local var_loc1, var_loc2,... ;
  instruction1;
  instruction2;
  ...
}
</PRE>
Οι διάφορες εντολές για επανάληψη με/χωρίς βήμα, επανάληψη υπό συνθήκη do/while 
κτλ, βρίσκονται στα υπομενού του μενού <code>Prg</code>.
 
<BR><BR>
<A NAME="792"></A>
<A NAME="1763"></A>
<A NAME="1764"></A>
<DIV ALIGN="CENTER">
<TABLE CELLPADDING=3 BORDER="1">
<TR><TD ALIGN="CENTER" COLSPAN=2><B>Λογικοί τελεστές</B></TD>
<TD ALIGN="LEFT">&nbsp;</TD>
<TD ALIGN="LEFT">&nbsp;</TD>
</TR>
<TR><TD ALIGN="LEFT"><code>==</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">έλεγχος ισότητας</TD>
<TD ALIGN="LEFT"><code>!=</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">έλεγχος ανισότητας</TD>
</TR>
<TR><TD ALIGN="LEFT"><code>&lt;</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">έλεγχος μικρότερου</TD>
<TD ALIGN="LEFT"><code>&gt;</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">έλεγχος μεγαλύτερου</TD>
</TR>
<TR><TD ALIGN="LEFT"><code>&lt;=</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">έλεγχος μικρότερου ή ίσου</TD>
<TD ALIGN="LEFT"><code>&gt;=</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">έλεγχος μεγαλύτερου ή ίσου</TD>
</TR>
<TR><TD ALIGN="LEFT"><code>&amp;&amp;, and </code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">λογική πράξη "και"</TD>
<TD ALIGN="LEFT"><code>||, or</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">λογική πράξη "ή"</TD>
</TR>
<TR><TD ALIGN="LEFT"><code>true</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT"> λογική τιμή "σωστό" ή 1</TD>
<TD ALIGN="LEFT"><code>false</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">λογική τιμή "λάθος" ή  0</TD>
</TR>
<TR><TD ALIGN="LEFT"><code>not, !</code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">λογικό αντίστροφο</TD>
<TD ALIGN="LEFT"><code></code></TD>
<TD ALIGN="LEFT">&nbsp;</TD>
</TR>
</TABLE>
</DIV>
<A NAME="803"></A>
<A NAME="804"></A>
<A NAME="805"></A>
<A NAME="806"></A>
<A NAME="1765"></A>
<A NAME="1766"></A>
<A NAME="1767"></A>
<A NAME="810"></A>

<P>
<B>Προσοχή: </B> Η μεταβλητή <code>i</code> ισούται με <IMG
 WIDTH="37" HEIGHT="36" ALIGN="MIDDLE" BORDER="0"
 SRC="img5.png"
 ALT="$ \sqrt{{-1}}$"> και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μεταβλητή βρόχου.
Η εντολή <code>break;</code> μας επιτρέπει να εξέλθουμε από ένα βρόχο και η
<code>continue;</code> να περάσουμε  στην αμέσως επόμενη επανάληψη. 
<BR>
Μπορούμε επίσης να "πιάνουμε" τα λάθη εκτέλεσης με την εντολή 
<code>try/catch</code>,
 όπως φαίνεται στο ακόλουθο παράδειγμα: 
<PRE>
try{A:=idn(2)*idn(3)} 
catch(err) 
{print("Το λάθος είναι:   "+err)}
</PRE>

<A NAME="1768"></A>
<A NAME="1769"></A>

<A NAME="814"></A>
<HR>
<!--Navigation Panel-->
<A NAME="tex2html519"
  HREF="node33.html">
<IMG WIDTH="37" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="next" SRC="next.png"></A> 
<A NAME="tex2html513"
  HREF="node31.html">
<IMG WIDTH="26" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="up" SRC="up.png"></A> 
<A NAME="tex2html507"
  HREF="node31.html">
<IMG WIDTH="63" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="previous" SRC="prev.png"></A> 
<A NAME="tex2html515"
  HREF="node46.html">
<IMG WIDTH="65" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="contents" SRC="contents.png"></A> 
<A NAME="tex2html517"
  HREF="node47.html">
<IMG WIDTH="43" HEIGHT="24" ALIGN="BOTTOM" BORDER="0" ALT="index" SRC="index.png"></A> 
<BR>
<B> επόμενο:</B> <A NAME="tex2html520"
  HREF="node33.html">Μερικά παραδείγματα</A>
<B> εμφάνιση:</B> <A NAME="tex2html514"
  HREF="node31.html">Προγραμματισμός</A>
<B> προηγούμενο:</B> <A NAME="tex2html508"
  HREF="node31.html">Προγραμματισμός</A>
 &nbsp; <B>  <A NAME="tex2html516"
  HREF="node46.html">Πίνακας των περιεχομένων</A></B> 
 &nbsp; <B>  <A NAME="tex2html518"
  HREF="node47.html">Ευρετήριο</A></B> 
<!--End of Navigation Panel-->
<ADDRESS>
Βιβλιογραφία του <A HREF="http://www-fourier.ujf-grenoble.fr/~parisse/giac_fr.html">giac</A> από τους Renee De Graeve, Bernard Parisse και Bernard Ycart
</ADDRESS>
Μετάφραση στα Ελληνικά : Γιώργος Νασόπουλος. Διασκευή : Αλκιβιάδης Γ. Ακρίτας
</BODY>
</HTML>